شعری از دهزاد

ای یار غمگسار به یادت گریستم

ای مرد با وقار به یادت گریستم

رفتی و نام توست کنون یادگار تو

ای گرد این دیار به یادت گریستم

خوابیده دیدمت به دل خاک و بیدرنگ

چون ابر در بهار به یادت گریستم

بی تو کنون کجا دمی دل خوش کنم بگو

ای مرد شهسوار به یادت گریستم

از دور تر نظاره بسوی تو میکنم

تا دیدم آن مزار به یادت گریستم

یکدم ورق زدم همه ی خاطرات را

قلبم نشد قرار به یادت گریستم

از کودکی و فصل بهار ان دامنه

وان گشت و آن گذار به یادت گریستم