شعری از کاوه جبران

زیبایی‌ات دروغ قشنگی‌ست، ماه من

در سینه جای قلب تو سنگی‌ست، ماه من

کودک شوم که در شکمت جا دهی مرا

دریا، شکوه آن به نهنگی‌ست، ماه من

اکنون اگر به خشم مرا می‌کشی، بکش!

در کار خیر جای درنگی‌ست ماه من؟

هر بامداد می‌پرم از روی صخره‌یی

در من خزیده، روح پلنگی‌ست ماه من

آرامشی بدون تو امکان‌پذیر نیست

کابل دوباره مرکز جنگی‌ست ماه من

باید خودم به مردنم ایمان بیاورم

وقتی که بر شقیقه تفنگی‌ست ماه من

کاوه جبران